Met dit huisje verhuren maken we altijd hele leuke dingen mee.

Soms twijfel ik, of ik hierover ga bloggen…ja of nee..

Maar ik kan het toch niet laten om even iets te vertellen wat er eind januari dit jaar gebeurde.

Jullie weten wel dat ik vertelde over de Engelse gasten die bijna de hele maand januari zijn geweest.

Toen ze weg waren heb ik, net als altijd meteen de boel weer schoon en gezellig gemaakt voor de nieuwe gast.
Zij zou over 2 dagen komen.

Maar 1 dag voordat zij zou komen.. Ging mijn mobiel af.. en zag dat ik een bericht kreeg van booking.com.

Daarin stond of wij ons huisje voor 1 nacht konden verhuren aan iemand die met spoed een slaapplaats zocht.

Oeps ik schrok, want we doen het eigenlijk niet voor één nacht maar pas vanaf 2 nachten maar ja…

Ik dacht meteen…owh.. Jee.. Ik heb precies deze ene nacht nog over om te verhuren..

Zou ik het toch maar doen.. Hihihi..
Kijken wat dit weer voor een avontuur is. En weer wat bijverdienen natuurlijk..
Het is ook allemaal nog zo nieuw.

Jazeker het huisje verhuren is best een heel leuk avontuur.

Ik moest het nummer draaien wat hij mij mee stuurde in het mailtje en kreeg dan direct contact met degene die de slaapplaats zocht.

Hmmm… Ok.. Ik draaide het nummer en.. kreeg een buitenlandse naam te horen.
Dus ik zei good afternoon I will understand that you are looking for a place for one night.

Ineens hoorde ik hem stotteren en hij zei.. Ehhhh… Ja..
en ik begreep dat het gewoon een Nederlandse meneer was.

Owh ok…??…
Met een hele buitenlandse naam ??

Maar jaaaaaa, dat kan natuurlijk, zo zie je maar.

We begonnen samen te lachen en ik ging dus gewoon in onze eigen taal verder.
Wat een Afgang van mijn kant..

Hij vroeg het adres en zei dat hij lopend met een koffer aan zou komen en er met 3 kwartier zou zijn.

Nico was weg en ik vond het best wel spannend om voor het eerst een man alleen rond te leiden en te vertellen hoe en wat.

Snel nog even naar het huisje om echt even goed te checken of alles oké was en ineens hoor ik de auto van Nico aankomen en denk yes.

Ik leg uit van het telefoontje en hij zegt Oké mooi zo..
Ik ontvang hem wel..

Precies op de afgesproken tijd gaat de telefoon over en hebben we hem aan de lijn. Hij staat bij de slagboom.
Nico gaat hem voor en geeft hem de sleutel van het huisje en legt het eea uit.

Na ongeveer een kwartiertje kwam Nico thuis en trok een vreemd
gezicht.
Hij zei, het is een soort van gabbertje.
Magertjes.. Witjes.. petje op..
Niet echt iemand die €70 voor 1 nachtje betaald.

Owh… Als dat maar wel OK is..
Straks is hij met de noorderzon vertrokken morgenochtend.

Nico zegt, kijk eens even naar dat mailtje wat je hebt gekregen van booking.com is dat wel in orde ??

Je ziet wel vaker dat ze alles nabootsen om het zo echt mogelijk te doen lijken.

Ja hoor dat ziet er helemaal toppie uit.

Hmm.. Ok.. Vreemd he.. Ja ook die gekke naam..

Heb je hem wel verteld dat hij er morgenochtend vroeg uit moet omdat we ’s middags weer een nieuwe gast krijgen.

Jazeker dat heb ik hem gezegd.

Nou ja we moeten het maar overgeven en Vertrouwen dat het goed zit. Je kan moeilijk zeggen we vertrouwen de boel niet.
Ga er maar weer uit.

Ik heb toch wat uurtjes wakker gelegen.

De volgende morgen gaat Nico ernaartoe op de afgesproken tijd en hij zit keurig in De Tuinkamer te wachten met zijn koffer.
Een dicht gebonden vuilniszak stond naast hem om weg te gooien.

Hij was zeer enthousiast naar Nico toe en zei dat hij geweldig lekker geslapen had in het heerlijke bed.

Nou dat was fijn om te horen. Ze schudden elkaar de hand.. Dat kon toen nog ..
En weg was hij, hij werd nu opgehaald door iemand met een auto.

Ik ben meteen naar het huisje gegaan om zo snel mogelijk alles te checken en in orde te maken voor de middag.

Dat is dat dan wel een nadeel… voor 1 nacht, dat je meteen twee bedden moet afhalen en weer op moet maken maar ja het was toch even leuk om dit eens uit te proberen voor een keertje.

Ik controleer of er in de grote afvalbak in de keuken een nieuwe zak is gedaan.

Ja dat heeft hij gedaan.

Maaaaar… helemaal onderin de zak zie ik twee proppen papier liggen.
Oké.. die haal ik er uit, dan kan de zak gewoon blijven zitten.

Maar met dat ik die twee proppen in mijn hand heb zie ik dat ze zijn gescheurd uit mijn gastenboek.

NEE HE.. wat heeft hij nou gedaan?

Ik strijk de papieren glad om te kijken wat hij eruit gescheurd heeft.

En toen……..
Mijn hart smolt… De tranen stonden in mijn ogen en ik voelde zoveel op dat moment…
Schaamte, ongeloof, Ja zelfs Liefde..

Hij was aan het oefenen geweest…. om te schrijven hoe fijn hij het huisje vond, het bed, en de prachtige luxe..
En dat mislukte hem steeds..

Owhhh Dat meen je niet..

Snel loop ik naar mijn gastenboek om te kijken wat hij nu officieel geschreven heeft en of dat gelukt was.

Nou ja… Ik lees een schattig verhaal in gebrekkig Nederlands geschreven met kinderlijke hanenpoten wat bijna niet te lezen is.

Ik begrijp meteen… Deze meneer is dus dyslectisch.

Maaaaar…
Hij heeft vreselijk zijn best proberen te doen, om net als zijn voorgangers te vertellen hoe hij had genoten.
Ik heb hier diep respect voor.
Hij durft en doet het gewoon.

Waarom hebben wij toch altijd een vooroordeel, als iemand er net even anders uitziet als “de normale” Nederlander.
Ik zeg we, maar hier bedoel ik Nico en mezelf mee.
Niet jullie natuurlijk.. Hihihi..
Of herken je het?

Wat een levensles..

Vele mensen hebben een vorm van dyslexie, maar als je ziet wat voor een ongelofelijke andere talenten deze mensen hebben… Echt wauw..

Wat fantastisch dat deze mensen er zijn.

Zo kunnen we elkaar prachtig aanvullen in het leven wat de een niet heeft, heeft de ander wel.

We hebben allemaal onze eigen gaven en talenten gekregen waar we elkaar mee kunnen helpen.

Nee dit verhaal zal ik niet snel vergeten het heeft me echt geraakt.

Wordt vervolgd…. 🧡….