Hartstikke leuk dat er zoveel mensen geliked hebben bij mijn een na laatste blog, die ging over het vogelhuisje en de Specht.
Nou hoop ik maar niet dat iedereen denkt dat ik iedere week zo’n smeuïg verhaal heb.
Whaha was maar waar..
Zo zie je maar hoeveel natuurliefhebbers er in Nederland zijn.
Zo ben ik er dus ook een.

Zo maakte ik van de week wat leuke foto’s van vogels hier in de tuin.
Zo door het raam heen naar buiten heel dichtbij op de voederplank.
Gewoon met mijn mobiel..
Maar er komen ook zoveel soorten hier.

Ineens.. hoor ik keiharde knal tegen het raam.
Ik draai me weer om en zie een afdruk van een klein vogeltje op het raam en een heel plukje veren aan het raam hangen.
Ik zeg hardop.. Oh neeeee hè..
Ik loop dichterbij het raam en kijk op de grond in het gras.. ik zie niets.. maar ik weet zeker dat er wat moet liggen, kan niet anders..
Dit was zo’n harde klap.

Ik loop naar buiten en mijn angst wordt bevestigd.
Ja hoor, daar zie ik een prachtige Groenling zitten met zijn snaveltje open naar lucht happen en zijn borstje heel hard op en neer gaan.
Owhhh help.. en nu?
Wat is nu wijsheid..
Snel vraag ik mijn grote vriend Google om raad.
“Vogeltje tegen het raam gevlogen Wat moet ik doen?”

Daar staat.. zoek een doos doe er wat doeken in en een beetje water.
Zet het op een beschermende plek voor katten en roofvogels.

De vogel is gestresst en moet bijkomen. Dit moet goed komen binnen een uur of twee uur. Zo niet dan moet u stappen ondernemen.
Dierenbescherming bla bla bla..

Nee hoor DAT NIET..

Ik grijp alles heel snel bij elkaar en ga naar het gras en pak behoedzaam met twee handen het kneusje op.
Een vleugeltjes ligt gespreid.. Laat het heel voorzichtig naar zijn zijkant glijden..
Hij piepte niet.. Maar ik voelde wel dat hij veel liever wilde wegvliegen.
Tuurlijk dat snapte ik, maar dat ging dus niet.

Ik zet de jonge groenling in de kartonnen doos waar aan de zijkanten standaard gaten inzitten, super, want zo kan ik hem van binnenuit in de gaten kon houden.
Ach dat kleine koppie zo zielig.

Ik zet een kopje thee voor de schrik en ga voor het raam afwachtend naar de doos zitten kijken en het gat in de zijkant waardoor heen de vogel mij heel schattig zit aan te kijken.

Hij snakte niet meer naar adem en zijn borstje ging niet meer zo snel heen en weer.

Op een gegeven moment dacht ik, hij legt zometeen het loodje en ligt straks op zijn zij. Omdat ik zag dat hij lager voor het gaatje kwam te zitten.
Owh please.. Nee hoor.

Er gingen half uur, 3 kwartier voorbij maar ik zag er geen teken van leven in komen.

Ineens kwamen er allerlei musjes uit de heg zetten en begonnen te tjilpen en op de tafel in de waterbak te badderen en voer te pikken.
Dit was vlakbij de kijkdoos met de zieke patiënt.

Plotseling zie ik ineens beweging in zijn koppie komen Hij kijkt naar links en hij kijkt naar rechts komt wat onder de doeken vandaan..
En ik zeg hardop ja.. ja.. ja.. ja..
Kom op.. kom op..

En echt ongelooflijk.. Hij kruip een beetje omhoog.. En ineens springt ie op de rand van de doos en in een razend snelle vlucht naar de boom bij de buren.
Owhhhh wat een feest.

Daar zit hij heel even..
Je hoort em denken..
He…. Ik doe het weer…

Dank je wel Christiene..

Maar plak wel ff wat op je raam de volgende keer, dan zie ik dat het geen vluchtroute is, maar gewoon een stom raam.

En weg is tie…
Weer een vogel gered.
Het wordt straks nog eens mijn roeping.

En nu weer even terugkomen op onze gasten die nu in het huisje logeren.

Zij had mij gezegd, dat haar vriend handig was, en hij zich misschien in deze Corona lock down tijd wel zou kunnen gaan vervelen en hij ons dan om een kwast en verf zou kunnen vragen.
Nou… Dat was niet tegen dovemansoren gezegd…

Ze zijn eigenlijk hier de Corona tijd aan het uitzitten om straks weer hun mooie reis naar het verre buitenland te kunnen hervatten.

Maar….. Wat denk je… ze hebben beiden, bij hun oude werkgever hun werk weer teruggekregen!!!

Ahhhh…. Wat een bofkonten!!!!
Ja zij wel… Hahaha..

Maar helaas voor Nico en mij wat minder..

Nu moeten we toch echt zelf aan de gang.
Schuren en schilderen…

En daar hebben we beiden een bloed hekel aan.
En toch moet het !!!

Het huisje ziet er van buiten echt niet aantrekkelijk uit.
En….. Wat superlief is… We mogen, als ze weg zijn naar hun werk gewoon aan de gang daar.

En zo hebben we de dagen voor Pasen, ze waren er niet, Nee.. We hebben geen eieren geschilderd.

Maaaaar…. meteen maar aan de gang gegaan om deze klus zo snel mogelijk te klaren.
De lange buitenkant als eerste gedaan.
Met schuurmachines en kitspuiten twee dagen lang…
Pfff.. Wat een klus.
De derde dag… Yes… de eerste laag GROEN er al op. Met een klein kwastje tussen alle naden van de houtlatjes.. En met een rolletje alle latjes..
Prachtige dikke verf, dekt in een keer.. Yess gelukkig.

Daklijst licht groen..
Nou… We mogen niet mopperen.
’t wordt mooi…

Wel was het een stuif winderige dag,
HE.. bleh.. Hingen allemaal muggetjes en vliegjes te vechten in die groene meuk.
Ik begin te pulken aan die beestjes om ze eraf te halen, zegt Nico, Nee joh, laat maar..
We doen het nog een keertje luchtig afschuren en met het rolletje een laatste afdek laagje.. 🤢

Help.. Dat meent tieniet hé..

Maar eerlijk is eerlijk.. We zijn best trots op ons werk en vinden het nu zelfs leuk om door te gaan.

Wie had dat gedacht. Wij zeker niet.

Wordt vervolgd 🧡……

Delen wordt gewaardeerd.

Meerdere blogs lezen of kans maken op een gratis weekend weg (op een later tijdstip)

www.huisjehurenwageningen.nl/gratis