We zijn van de week pas bij ons huisje geweest. De eerste keer na vorige week.. om eens poolshoogte nemen van hoe de boel achtergelaten was door onze gast die zeer plotseling vertrokken was vanwege het coronavirus door de sluiting van Europa.

 

We hebben onze handschoenen aangetrokken en zijn daar naar binnen gegaan.

Hij had keurig de centrale verwarming naar beneden gedaan.

Er stond een grote schone afwas op de aanrecht en een zeer vies gasfornuis.

Owh…. de hele koelkast zat nog vol met van alles…..dat had hij al gezegd.

En omdat we daar ruim een week niet zijn geweest (bewust) stond alles bol in het plastic.

 

Het is zeker een gezonde student, want hij veel goede produkten in de koelkast.

Haha… allemaal fruit en groenten.

 

Ach jee, Dit bewijst van zijn angst en zijn plotselinge vertrek.

 

We hebben het bed afgetrokken en de matrassen overeind gezet en heerlijk laten luchten bij het open raam.

 

In het gastenboek, was ook kort maar krachtig geschreven.

Zie de bijgaande foto.

 

Ohh wat is de zon zalig, dat doet een mens zo goed.

na al die nare winderige natte weken.

 

Dan krijg ik ineens een telefoontje van de Zorginstelling waar Nicky woont……

 

Zijn werk is vorige week al platgelegd dus hij is aangewezen op de gezamenlijke woonkamer en zijn eigen kamertje.

We waren al op messenger met elkaar aan het praten en hij zei, het is hier nu heel erg saai.

 

Jaa dat snapten we wel. Niks te doen.

 

Dat telefoontje,…..

Het is een begeleider…. van zijn woning.

Die vertelde dat er waarschijnlijk een totale lockdown komt en of wij Nicky dan wilde ophalen omdat hij dit weekend toch ook al bij ons thuis zou zijn.

Jaaaa, natuurlijk halen wij Nicky nog op om het weekend bij ons te zijn…

En voor misschien wel langer ook…dacht ik meteen.

 

We spraken af dat we die vrijdag om 3 uur.. dat is de gewone tijd voor Nick zoals we altijd iedere keer om de 14 dagen doen, hem zouden komen halen.

Dan was er voor hem ook geen stress. Alles zo gewoon mogelijk houden.

 

Dan komt er twee dagen later weer een telefoontje van een begeleidster

Ze vertelde ons dat de lockdown al was ingegaan en dat we Nick helaas niet meer konden ophalen.!!!!!! …

 

Ze was even stil om te kijken hoe wij dit zouden opvatten.. en toe zei ze..

En dit blijft dan totdat het virus weg is!!

 

NEEEEE HE..

 

Mijn gezonde verstand zei meteen dit gaat dus ongeveer 4 maanden duren zo niet langer…Dacht aan China.. Ff rekenen.. December tot nu.. Owh nee

 

Ik wilde huilen…..

Maar moest antwoord geven..

Dit was voor ons totaal onverwacht en een dreun midden in mijn gezicht.

 

Ik zei nee dit kunnen jullie niet maken, van de week mocht ik hem nog halen en nu ineens alles op slot dat had je me eerder moeten vertellen dan hadden wij hem snel opgehaald.

 

Ze begreep onze paniek en zei dat er nog een mogelijkheid was en we dan de maatschappelijk werkster moesten bellen voor een hoge uitzondering.

 

Toen zei ik haar, dat ze niet gek moest kijken als ik Nick via Messenger zou vertellen dat hij zijn jas moest gaan aantrekken en naar de slagboom moest lopen en dat wij hem daar zouden oppikken.

Wij zijn zijn ouders en die ene dag kan er ook nog wel bij..

Jullie hebben het Beloofd!!!

 

Ze begrijpt me volkomen.

Gelukkig is dit een begeleidster die zelf ook kinderen heeft.

 

In paniek heb ik Nico gebeld en ook met Roby en Jaimy de hele zaak besproken.

Het is niet voor een weekend maar jongens het kan maar zo nog vier of vijf maanden duren he..

 

We waren het er allemaal over eens dat de maatschappelijk werkster gebeld moest worden en Nick per onmiddellijk naar huis moest komen.

 

De begeleidster bood aan om zelf de maatschappelijk werkster te bellen en de manager van de afdeling.

 

Het waren stressvolle minuten.

 

Toen kwam het verlossende telefoontje…

Jullie mogen Nicky bij hoge uitzondering ophalen.

 

Yesss. Wat een feest in deze vreselijke stressvolle periode.

 

Nico zou hem alleen gaan ophalen.. Hoe minder contact met iedereen hoe beter..

De aanhanger mee, dan kon ook Nick zijn grote driewielerfiets mee terug. Ook twee grote wasmanden voor zijn kleding en schoenen.

 

Van de begeleidster kreeg hij oude elektrische apparaten mee om uit elkaar te halen en diverse plastic zakjes zodat Nick alles netjes kon demonteren, gaan scheiden.. printplaatjes… schroeven enzovoorts, dat is ook het werk wat hij daar dagelijks doet.

 

OH, ik kan jullie niet vertellen hoe fijn het was om Nick te knuffelen en hem weer bij ons thuis te hebben.

 

Maar toch..

Het gaat een zware tijd worden in quarantaine.

Eigenlijk hebben we weer een kind thuis die de hele dag verzorging nodig heeft.

Een kind van bijna 30 jaar met een beperking, die met alles geholpen moet worden, douchen, scheren, tanden poetsen, helpen met aankleden enzovoort enzovoort.

 

Hoe gaan wij zijn dag invullen zonder dat hij de hele dag achter zijn iPad kruipt.

 

En dan denk ik, OH Christiene…

Hoe blij moeten we zijn dat we dit mogen en kunnen doen!!!!!

Er zijn nu mensen over de hele wereld die wel overal naar toe zouden willen “kruipen” voor hun dierbaren..

Als ze ze maar weer terug zouden krijgen.. Terug van het plotselinge afscheid.. Voorgoed.

Ja ik schaam me ervoor.

 

Van Nick zijn woning heeft hij een kalenderpapier meegekregen met alle dagen tot en met 6 april…

Dan zal alles weer normaal zijn…. Spraken we hoopvol…

Dat heb ik netjes in het keukenkastje gehangen, zo dat als hij niet weet hoe het ook alweer zit kan hij daarop kijken.

Iedere avond strepen we een dag af als deze voorbij is.

Nou.. Je wil niet weten hoe vaak dat keukenkastje open gaat en hij vraagt Welke dag het is?? En wijst er een aan… Dit is weer een weekend he?

en wat betekend dit? 6 april?

Dan gaat mijn werk weer open he?

 

Ja want dat werk doet hij zoo graag.

Ja dat is Nicky.. die heeft een vorm van autisme en heeft steeds bevestiging nodig hoe het ook alweer zit en steeds vertellen we..

 

Nick het komt allemaal goed we moeten allemaal geduld hebben..

 

Je ziet hem ff denken… Hmmm..

en dan gaat het kastje weer dicht.

 

Maar dan is er weer een persconferentie en de datum wordt verschoven naar 1 juni.

Wat betekend dat? vraagt hij….

Dat mama een nieuwe kalender gaat maken zeg ik…

Help hoe leg ik dit nu weer uit.

 

Hij geeft zichzelf een klap tegen zijn hoofd en zegt, ik snap er helemaal niks meer van. Wie bepaald dat?

Waarom blijft alles dicht.

Wordt zelfs een beetje boos.

 

Rustig leggen we hem alles uit en zeg, om hem gerust te stellen dat hij nog lekker een paar weekjes vakantie heeft bij ons.

Dat klinkt beter en hij wordt rustig.

 

Zondag was ook de eerste zondag dat de andere kinderen en kleinkinderen niet hier op de koffie zouden komen.

Blehhhhh…..

Wat een te gekke toestand

Alles in het teken van de Corona.

We hebben met z’n allen afgesproken dat we om 11 uur een duo gesprek zouden gaan doen met een bakkie koffie erbij.

Op alle mobieltjes hebben we Duo Google gedownload.

Weer die Google he.. Super!!

 

Ok das nieuw voor mij.. Maar ’t lukte

En precies om 11 uur ging de telefoon en wij namen ieder onze eigen mobiel op.

 

We moesten keihard lachen want we zagen in 1 scherm alle koppies van onze, liefhebbende… nu dubbel en dwars.. nog steeds… We bidden ervoor.. gezonde kinderen en kleinkinderen.

 

Het was heel raar en toch fantastisch om zo heel dicht bij elkaar te kunnen zijn.

 

De kleintjes lieten ons van alles zien.

Dit van duplo en Dat van Pokemon.. Haha geweldig..

Het gekke was dat we elkaar ook zaten te bekijken zonder woorden., alsof we allemaal besefte hoe kwetsbaar iedereen eigenlijk is in deze periode, die we nooit meer gaan vergeten.

Het gesprek gaat eigenlijk alleen maar over de Corona.. We zitten er allemaal vol van… Net als iedereen.

 

Na een uurtje gaan we allemaal ophangen.. Wat gaan we nu doen?

 

Tja.. In de tuin zitten of… . Toch even een klein stukje lopen.. Anderhalve meter van de ander blijven..

We snappen het, we glimlachen en zeggen gedag.

Zo gek.. als we afstand nemen terwijl we elkaar passeren.

Alsof we allemaal naar koeienmest stinken.

 

Nico heeft gezegd dat Nick vanaf nu alle ochtenden met hem mee mag om kleine klusjes te doen.

Haaa fijn.. Dan duren de dagen niet zo lang. Lekker buiten, super gezond.

 

Maar…

Zo kwam hij na twee uurtjes alweer terug en zocht zijn iPad en ging weer zitten en hangen op de bank.

 

Ik zeg, weet papa dat je weg bent ?

Ja mam ik heb me afgemeld.

 

Hihihi…klinkt zo leuk.

Owh ok…

 

Dan komt Nico ineens terug en zegt wat ben jij nou aan het doen Nick?

Zit je weer hier bij mama

Kom op we gaan.

 

Hij heeft zich afgemeld bij jou toch? Zei ik..

 

Nee… Zegt Nico, Hij zei.. ik kom zo weer terug. Ff een rondje fietsen..

 

Owhh grote boef..

 

Ja Nicky is sneaky zeggen wij altijd.

Dit zijn dingen die hij zeker wel snapt.

Ik peer hem gewoon denkt hij. Whahaha..

 

En zo moet iedereen de coronatijd doorkomen..

Leuk of niet leuk.

Het zijn mensenlevens.

Laten we voorzichtig zijn en elkaar sparen en helpen waar we kunnen. Maar vooral….

DOEN wat we moeten DOEN!!!!!

 

Wat een paar weken geleden nog zo gewoon was, wordt straks weer ongelofelijk gewaardeerd.

 

Wordt vervolgd… 🧡