Toen onze vorige gasten gingen uitchecken, stond ik nog even buiten met ze te praten.
Ze vertelde dat ze heel veel gefietst hadden in de mooie omgeving.

Misschien was het een optie om diverse folders van de omgeving in het huisje neer te leggen dat was weer een goede tip waar ik graag naar luister.

Ik vertelde ook dat we dit nog niet zo lang deden en alle tips welkom waren.

Daarbij zei ik ook nog dat we zouden kijken of het misschien leuk was om in de toekomst een ontbijtje erbij te serveren.

Hoe leuk, als je de tijd hebt om een heerlijk uitgebreid ontbijtje neer te zetten, voor mensen die er echt van kunnen genieten.
Dan fantaseer ik over een groot dienblad met een mooi kleedje erop.
Een schattige vaasje met een paar lieve tuinbloemetjes, mooie bordjes schaaltjes, glazen. Mooi bestek. Servetjes… ja die kan je in zoooo veel prachtige varianten kopen , dus ook precies onze kleurtjes dan hé.. Ja enig! Ik zie het al helemaal voor me.

Owj ja…
En niet onbelangrijk, er moet natuurlijk ook wat op die mooie borden komen..
Er moet ook wat gegeten worden.
Je zou het bijna vergeten door alles eromheen.
Want dat is echt zooo leuk..
Ik kijk altijd maar naar mezelf.
Het oog wil toch ook wat.

Maar dat is dan ook de moeilijkheid.
Wat geef je als ontbijt.
Alles uit deze streek?

Honing van de imker om de hoek,
En broodmeel van de Wageningse molen “de Vlijt” hier vlakbij.
Een ovenverse croissant van roomboter, dat is dan weer gemaakt van koeien die op biologische weilanden hebben mogen grazen.
En dan onze zelfgemaakte bramenjam van de Hollandseweg, net van het park af, zelf geplukt.
In een schattig kleinjampotje doen met zo een origineel lapje met een touwtje erom. Kaartje eraan..
Verse jus en jaa natuurlijk een heerlijk kakelvers eitje van boer Jan.

Jee het water loopt nu al mijn mond uit.
Hahaha..
Ik ben dol op ontbijtjes en zeker met een heerlijke bak goede koffie.
Jazeker met een heerlijk nespresso cup.
Toppie.

Of doen we gewoon een goed maar eenvoudig ontbijt en… that’s it.

Ik zou dan een tijd afspreken met de gasten en het dan in De Tuinkamer neerzetten.

Owh spannend..

Blijft alles warm, valt het niet uit mijn handen. Of rolt er geen ei in het gras als ik er naar toe loop.
Echt wat voor mij.. Ja echt..

Of het belangrijkste vergeet ik dan weer, moet ik snel weer terug..
Alles weer koud..
Owh die kop van mij..
Die maalt altijd.
Waarom?
Herkennen jullie dit?
Of ben ik nou alleen zo.
Nou ja… Ik meimer even verder he…

Haha.. Dan een kleine roffel op de deur en dan met een doodgewone stem proberen te zeggen… ” Uw ontbijtje staat klaar hoor”
Maar de zenuwen en mijn bonzende hartslag die horen ze vanuit hun slaapkamer.
Jaaaaaa…… en dan snel weer wegwezen.
Owhhh.. hoe zouden ze het vinden?
Zou het genoeg zijn, of veel te veel.

Zo stonden we samen hierover te praten en wat ideeën aan het uitwisselen, want ze hadden zelf ook al diverse malen een bed-and-breakfast genoten door heel Nederland en konden mij daar dus wat meer over vertellen.

OK.. Het heeft veel haken en ogen heb ik begrepen.
Zo hebben veel mensen een allergie.
Wat zet je neer?
Dat zeiden deze mensen dus ook, precies wat ik al had gedacht…

Doe je het zeer uitgebreid met streekproducten?
Of houd je het eenvoudig en klein.

Wat verwachten de gasten van je, dat je erbij blijft zitten of dat je weggaat.
Natuurlijk heb ik dat helemaal zelf in de hand.
Ik zou vooraf een briefje kunnen geven met daarop ons aanbod.
En dan kunnen zij invullen wat ze willen eten.
En erbij blijven zitten of mee-eten?
NEE dat is echt helemaal niets voor mij.
Dat soort taferelen zie je bij het televisieprogramma wel, waar je aan kan schuiven in hun privé keuken en mag genieten van alles wat ze zelfgebakken en gemaakt hebben.

Maar dan zien ze ook meteen dat zooitje op de aanrecht van alles wat ik met zenuwachtige handen heb klaargemaakt.

OH, als ik dit allemaal nu terplekke inspreek/opschrijf.. voel ik al dat ik bloednerveus wordt en het echt ook helemaal niets voor mij is.

Maar Ja, aan de andere kant weet ik nog hoe bang ik was om onze eerste Engelse gasten te mogen ontvangen en een luier om moest doen omdat ik anders in mijn broek sch…. t.

Je moet uit je comfortzone stappen om iets te wagen en hoe leuk vind ik het nu om mijn gasten te mogen verwelkomen uit de hele wereld.

Zo volg ik op Instagram “Hoteljournalist”

En heel toevallig lees ik bij haar, dat er net een boekje is uitgekomen van een echtpaar die een bed and breakfast al jaren runnen in Nijmegen.

Als ik dan haar code in tik bij de bestelling krijg ik het boekje met korting thuis opgestuurd.
Nou dat lijkt mij wel wat.
Ben heel benieuwd wat zij te vertellen hebben.

Het is zaterdag als ik het boekje ontvang.
Owh, geweldig…
Daar kan ik me nu al helemaal in verkneuteren om dat heerlijk te gaan lezen en te kijken hoe hun dat runnen met zijn twee.

Het is een mooi rood boekje met een hard kaft.
Het heet Bed en Breakfast Runnen, makkie toch?

En daaronder…

“Ach Ton, kleine dingen hou je toch”

OK… De schrijver heet dus Ton

Hey… Ton heeft er een persoonlijk voorwoord ingeschreven met zwarte inkt en een mooie sierlijke letter.

Er staat
Voor Christiene ,
veel leesplezier,
maar laat je niet stoppen in je plannen!

Owh…jee….

Nou ik begrijp na het lezen van zijn boekje, (wat ik ook in één adem heb uitgelezen, want dinsdagavond klapte ik het dicht en vond het wel jammer dat het uit was) heel goed zijn voorwoord.

Het begint al met…

Hoofdstuk 1

WAT HIERAAN VOORAF GING.

Nou nou als je dat leest…. Pffff.
Ze worden direct al in alles gedwarsboomd door de Nijmeegse gemeente als ze willen gaan starten.

Verder komen de gasten maar aanwaaien wanneer het hun uitkomt.
Afspraak?…
Lappen ze aan hun laars.

Ze verbouwen de hele boel.

Ze roken gewoon binnen.

Knoeien met zijn eigen welkomstpakketje..
Daar zit wijn in.
Het valt over zijn gastenboek et etc…

Nou ja en zo gaat het maar door en hij schrijft dit in een ongelooflijke leuke luchtige humoristische stijl.
Zijn vrouw heeft steeds een onderbuikgevoel waar hij meer naar moet luisteren want vaak heeft ze gelijk, schrijft hij.

Hmmm. Das herkenbaar hihihi..

Helaas weinig of niets over het ontbijt. Das dan weer jammer.

Nou Nico, dan mogen wij echt onze handen dichtknijpen dat we keurige gasten hebben.
Ze komen altijd op de afgesproken tijd en als het ietsje later wordt krijgen we direct een berichtje.
Ook mogen we niet mopperen op de gasten, de meeste hebben het eigenlijk tot nu toe keurig achtergelaten.
Op een paar kleine incidentjes na….

Afkloppen!!!!
Knock on wood!!!!

Misschien komt het wel omdat we het huisje op zo’n manier hebben ingericht waar niet iedereen op valt…..
Ik bedoel de gemiddelde doorsnee mensen vallen niet op deze inrichting en stijl.
Die mensen houden van modern, strak, met hun tijd mee gaan.
Hier ontvangen we meer mensen die van een heel knus en een huiselijk sfeertje houden, rust zoeken en gek zijn op de natuur.

Ja we denken echt dat hierin ook het grote verschil ligt.
Ja en natuurlijk onze prijs.
Die hebben we bewust wat aan de lage kant gehouden.
Eerst goodwill kweken.
En dat gaat super!!

Ik heb Ton een berichtje gestuurd en gezegd dat ik genoten heb van zijn boekje en bedankt voor zijn leuke persoonlijke voorwoord.

Hij moet zeker verder gaan met het schrijven van dit soort leuke boekjes en anekdotes.
Natuurlijk meteen gezegd dat ik ook een blog schrijf en eens moet gaan kijken op huisjehurenwageningen.nl
Hij en zijn vrouw zijn van harte welkom.
Haha meteen een leuk stukje reclame voor ons huisje.

Wordt vervolgd…. 🧡……