Jaahh.. na onze hele Italiaanse catastrofe met toch wel een prachtig einde, moesten we dus toch aan de terugreis gaan beginnen.
Ons geld was keurig overgemaakt naar de Nederlandse ambassade en zij hebben het ons uitbetaald en uitgelegd waar we pasfoto’s konden laten maken om voorlopige paspoorten te krijgen.
en precies genoeg om snel naar huis te gaan.
Pffff… Zo ongelofelijk jammer…

De avond voor ons vertrek hadden we de grote Europa kaart erbij gepakt om te kijken hoe we de terugreis zouden gaan maken.
Het moest natuurlijk financieel haalbaar zijn en dan hoopte we toch nog om een nacht ergens op een mooie Camping plaats te kunnen overnachten.
Want in een keer vanuit Rome naar Nederland.. Nee.. Dat was toch een beetje te gek..Het was haalbaar.
We zouden naar Interlaken gaan in Oostenrijk. Dat was een mooie centrale tussenstop van Rome naar Nederland.
Zo gezegd en zo gedaan, alle spullen ingepakt, afgerekend en daar gingen we op pad richting Oostenrijk.
Het was een rare rit en we waren beide best wel stil want wat was dit mooie Italiaanse avontuur abrupt afgebroken.
We hadden de radio wel aan Maar we zongen niet meer mee uit volle borst zoals we dat op de heenweg wel deden.
Maar Gelukkig hadden we elkaar nog en daar waren we ons heel erg van bewust. Het had allemaal heel anders kunnen lopen.
Na flinke kilometers te hebben gereden met diverse tussenstops om natuurlijk heel duur te tanken.. Onze eigen benzinebonnen waren er niet meer.. voor een bakje koffie of een lekker broodje of een sanitaire stop.. zien we ineens dat we echt in Oostenrijk zijn.. Wauw.. Giga hoge bergen.
Maar ook.. de donkere wolken hangen.
Ahhh nee he.. Ook dat nog.. Baal weer. Hebben we net dat tropische Italië verlaten met dat prachtige zonnige weer en wat Kom je hier tegen…
Vreselijk.. en Ja hoor we zijn nog niet op de plaats van bestemming of het begint te gieten.
Bij de receptie vertellen we dat het voor één nachtje is en we worden gewezen naar een mooie plaats, links aan het einde van een pad met een mooi groen grasveldje.
Hmmm.. oké het blijft niet zachtjes regenen Het begint zelf te storten.
We besluiten om toch maar snel de tent op te gaan zetten voordat de hel los gaat breken, want dat weten we nog wel van andere vakanties in Oostenrijk, als het eenmaal tussen de bergen begint te rommelen nou Berg je dan maar. Haha..
Gelukkig zijn we samen en in een rap tempo staat de bungalow tent.
Dan doet Nico heel slim de auto met zijn kofferbak onder de grote luifel rijden zo de bungalowtent in.
Nou ja zeg.. wat een idee zo konden we toch droog alles uitpakken.
We moesten er wel heel hard om lachen hoe wij samen bezig waren.

Tegelijkertijd zien we dat er nog meer mensen aankomen om ook hun boeltje op te gaan zetten.
Het is een grote groep, met één auto en diverse motoren erbij.

Ik zeg OH.. daar komen nog meer mensen.
Hey het zijn ook Nederlanders.
Oh wat erg, ook voor hun om in deze regen hun tenten op te zetten.
We gingen verder met ons boeltje.
Wij waren druk met onze slaaphoek, de bedden oppompen enzovoort..

In die tussentijd zien we dat ze nog steeds staan te stuntelen met hun tent in de regen.
Ze waren zeker met zijn tienen.!!
Maar uiteindelijk zagen we dat alles stond en ze zaten lekker binnen droog in de tenten.

De volgende ochtend…
Je gelooft het niet… worden we onze tent uitgebrand.
Yes de zon scheen en het regende niet meer.
Oh wat een verschil.
Toen ik de rits open deed om naar buiten te kijken stonden alle tenten te dampen in de heerlijke Oostenrijkse zon.
Tja dat is dan toch jammer dat we naar huis moesten.

Ik ging op zoek naar de kampwinkel voor een lekker stokbroodje en nam meteen de plas emmer maar even mee. Ja dit klinkt echt niet fris, maar je gaat toch niet in de stromende regen het toiletblok zoeken dus dan hebben we altijd onze plasemmer met deksel hihi.. en die moet dan ook helaas geleegd worden.
Dit is de schrik van iedere “Nietkampeerder” om met je wc rolletje over het terrein te banjeren.
En zo liep ik dus ook langs de plek waar gisteravond in de regen de grote groep stond te stuntelen.
Maar ik zag helemaal geen grote groep meer.
Ik zag twee mensen van onze eigen leeftijd ook voor een bungalow tent zitten met hun ontbijtje.

Ik zei vriendelijk “goedemorgen” en meteen er achteraan Wat een lekker zonnetje hè. Dit is beter als gisteren avond he.
Nou nou.. Zeiden ze.. Echt wel.

Joh ik dacht dat jullie met een hele grote groep waren..? Zei ik
Waar zijn alle mensen die hier gisterenavond bij jullie waren?

Ze schieten samen in de lach en zeiden dat ze een tent te leen hadden gekregen en echt niet wisten hoe deze in elkaar gezet moest worden.
Maar toen ze aankwamen in de regen, er ook meteen een grote groep motorrijders aankwamen en die moesten hun kleine pubtentjes naast hun tent opzetten.
Maar omdat wij zo vreselijk stonden te stuntelen zeiden de motorrijders dat ze ons wel even gingen helpen.

Neeee joh!!!
Wij dachten echt dat jullie met deze hele grote groep aankwamen.

Dus die motorrijders zijn nu alweer weg? Vroeg ik.

Ja vanmorgen heel vroeg hoorde we dat ze met de tentstokken al bezig waren en weer vertrokken op hun doorreis.

Nou wat fijn voor jullie dat ze je geholpen hebben in die stromende regen.

Ik had inmiddels mijn plas emmertje maar even neergezet.
Ik zei.. zijn jullie op de terugreis of gaan jullie nog op vakantie.
Nee wij beginnen net aan onze vakantie zegt hij.

En hij vraagt meteen …en jullie??
Ik zei nou dat is een heel lang verhaal maar in het kort gezegd ..
We zijn in Rome bestolen en hebben van de Nederlandse ambassade precies genoeg geld gekregen om terug te gaan naar huis dus onze vakantie is abrupt afgebroken.
Ze schrokken natuurlijk heel erg van mijn korte verhaal.

Ik zei Joh.. Ik ga gauw weer verder want ik moet mijn emmertje nog legen hihi… en Nico zit te wachten op zijn ontbijt ff een stokbroodje halen.
Ik wens jullie nog een hele fijne vakantie met mooi weer toe.
Ja oké dankjewel.

Ik heb mijn emmer geleegd en mijn stokbroodje gekocht en ga weer terug naar het pad.

Het stel zit nog heerlijk in de zon te genieten voor de tent.
En als ik weer voorbij loop zegt zij “vinden jullie het gezellig om straks een kopje koffie te komen drinken bij ons”??

Oh ja gezellig zeg ik, even aan Nico vragen natuurlijk, maar dat is wel goed hoor, dan zien jullie ons straks oké ?

Prima tot straks Eet smakelijk.

Nico had mij zien staan praten en vroeg naar het gesprek.
Tijjdens ons ontbijtje vertel ik ook dat we waren uitgenodigd om bij hun een kopje koffie te komen drinken en dat gingen we dan ook doen.

En zo zaten we gezellig met z’n vieren te kletsen en wilde ze heel uitgebreid ons verhaal van Rome horen.

Ze vonden het heel jammer voor ons dat we naar huis moesten.

Wij vroegen wat hun reisplannen waren en dat wisten ze nog niet zo goed.

Wij vertelde dat we ooit eens in Grindelwald waren geweest in Zwitserland niet zo heel ver hier vandaan en dat daar een prachtige camping is.

Ineens zegt ROB, zo heet hij, en zijn vriendin Caroline..

Hebben jullie geen zin om met ons mee te gaan naar Grindelwald dan schieten wij jullie het geld voor en dan kunnen jullie toch nog vakantie vieren.

IK HOOR WAT HIJ ZEGT, MAAR ‘T KOMT NIET ECHT BINNEN..
WAT ZEGT HIJ??….

Nico neemt het gesprek over en ik sla eigenlijk stijl achterover in hun tent.
Dit meen je niet hè.
Als ik een beetje bij kom hoor ik mezelf zeggen… maar jullie kennen ons helemaal niet. vanmorgen sta ik hier met mijn plasemmer een kort verhaaltje te doen.
Een paar uur later zitten wij hier in de tent ons uitgebreide verhaal te vertellen en nu zeg jij dat we geld mogen lenen om met jullie mee te gaan op vakantie.
Vertrouwen jullie ons blindelings?

Jazeker zegt hij, het lijkt me echt leuk om met jullie naar Grindelwald te gaan dat jullie ons helpen met onze tent op te zetten en daar de omgeving te kunnen laten zien.
Gelukkig zat Caroline ernaast en zij was even enthousiast.

Dit was niet normaal
Het was eigenlijk ongelooflijk en het drong heel langzaam tot ons door.

Dus we namen het serieuze aanbod heel serieus aan
En…. We gingen met twee gezellige mensen de spullen hier afbreken en weer opzetten in Grindelwald. Whahaha.. 20 km verderop.

Ik kan je vertellen Het is een super leuke vakantie geweest.
Vreselijk veel gelachen in de bergen gelopen, blaren doorgeprikt, kabelbanen gepakt, Gezellig gegeten.. terrasjes gepakt..
Om nooit meer te vergeten.

Jaren daarna zijn we elkaar uit het oog verloren en Wie denk je dat er een paar jaar geleden bij de receptie van de camping stonden ??
Je raadt het al.
Ze hadden ons weer gevonden Rob en Caroline met een prachtige camper of er misschien een plaatsje voor hun was op de camping.
Jazeker… IS ER PLAATS VOOR JULLIE ❤️😍
En nu waren de gesprekken op een heel ander niveau.
Nu ging het over de kinderen en de kleinkinderen.
Waar Zijn Die Jaren gebleven.

Al met al een vakantie die we ons hele leven niet meer vergeten.
Waarin we vele mensen zijn tegengekomen die zo lief en goed voor anderen zijn.

Dus geef de moed nooit op.

Er zijn nog heel veel goede mensen.

Wij hadden dit hele drama gebeuren niet willen missen ondanks alles wat er gebeurd is.
Zo zie je maar…
Je onthoud altijd de goede en mooie dingen.
HELP ELKAAR WAAR JE KAN !!

Wordt vervolgd.. 🧡….