Wat ik nooit had verwacht, is dat alle gasten zo enthousiast zijn over de hoeveelheid en diversiteit van de vogels die ze daar in hun tuin zien.

Eigenlijk zegt of schrijft iedereen die te gast is geweest hierover.

 

Maar het kan natuurlijk ook zijn.. omdat ze nu rustig in de tuinkamer zitten te chillen.. Ze nemen er uitgebreid de tijd voor..

En ze kunnen de vogels ook bijna aanraken, want de voederplank staat dichtbij waar je zit, en rondom struiken en bomen.

De ideale plek voor vogels en eekhoorns.

 

Oké, voordat de gasten komen hang ik daar een paar mezen bolletjes op en wat pinda netjes en ik leg ik wat vogelzaad en zonnepitten op de voederplank.

Ook een speciaal voer hokje met een potje pindakaas erin.

Eerst deed ik gewoon uit de supermarkt, lekker de goedkoopste… Maar.. Owh.. Ik zag dat ze moeite hadden met die plak aan hun bekkies.. Ik schrok ervan..

Nee die doe ik niet meer.

 

De eekhoorns geef ik doppinda’s in een speciale eekhoorn voeder silo.. waar ze de klep van moeten optillen met hun snuitje voordat ze daarbij kunnen.

Ja en dat is natuurlijk hartstikke leuk om te zien. Die vul ik ook bij iedere wissel.

 

Maar nu ik weet, dat iedereen echt zo heel enthousiast is.. Ga ik daar ook een leuk vogelhuisje in de boom ophangen.

Eh.. Ik bedoel dat vraag ik even aan Nico…

Dat is zooo leuk om een paar weken per jaar, het verliefde vogelpaar met nesteldrang heen en weer te kunnen zien vliegen.

 

Wij hebben hier bij onszelf in de tuin ook zo een schattig vogelhuisje boven in de boom hangen die een beetje omsingeld is door een groene klimop.

Dat is voor de vogels natuurlijk ook een beetje veilig en verstopt.

En al jaren zie ik steeds in het voorjaar, zo schattig…heen en weer gevlieg en ineens weet ik.. yes het is weer bezet.

 

Het klinkt gek maar het is net alsof het meteen een stukje eigen wordt. De boom staat in jouw tuin en ze gaan in jouw opgehangen vogelhuisje nestelen.

Ik voel me meteen verantwoordelijk en betrokken bij het echtpaar.

 

Vaak denk ik ook bij mezelf,….

Hoe fantastisch zou het zijn als ik stiekem daar binnenin kon kruipen en mee kon kijken wat ze daar allemaal aan het doen zijn.

 

Dat riep ik ook al, bij mijn eigen zwangerschappen… Ik zou zo graag willen dat er in mijn navel een groot kijkglas zat..!! Haha..

Dat zou toch fenominabel zijn..

 

En dat zou toch ook ongelofelijk zijn als je dat kon zien, van binnen, hoe ze met ieder takje en sprietje naar binnen wippen en dan heel vernuft alles tot een prachtig warm nestje bouwen?

En hoe gaat het broeden dan? En wat gebeurd er nou precies als die eitjes open gaan? Zou zooo graag dit van dichtbij willen zien. Top toch?

 

Ik heb dat eens verteld aan de kinderen en die moesten er natuurlijk hartelijk om lachen.. echt weer iets voor mama, die wil weer meekijken en precies weten hoe ze dat nou doen.

 

En wat denk je… Ineens kwamen Roby en Felicia met een super leuk cadeautje aanzetten….

 

Het was een ieniemienie cameraatje om te verstoppen in het vogelhuisje. Het past helemaal bovenin het puntdakje zodat geen vogeltje kan zien dat er toch stiekem een opname gemaakt wordt.

En steeds als er dan beweging in het huisje komt geeft mijn computer hier binnen een signaaltje af.

Nou dat was helemaal geweldig.

 

Het werd meteen geïnstalleerd, grote ladder tegen de boom, draden hier en daar.. binnen op de computer de verbinding maken en klaar is kees.

 

Owhhh jaaaa we konden alles zien..

Het kale huisje aan de binnenkant.. Wat wijsss..

Haha, mijn wens kwam uit.

 

De volgende morgen hoorde ik op mijn computer een geluidje.

He…daar gaat het beginnen hoor….

Ik holde ernaartoe… Maar helaas… Het was een vieze vette spin die daar binnenin een prachtig web aan het maken was.

Ook geinig om te zien, zo dichtbij, maar dat was niet de bedoeling.

Whahaha.. Ok, dat kan dus ook. Het beweegt.. Dus de opnames beginnen.

Nee jij ff niet.. Brrrrrr griezel..

 

Maar nog geen paar uur daarna zag ik, buiten aan het huisje.. een pimpelmees inspectie doen.

Alleen met zijn pootjes aan het open gaatje van het huisje hangen en links en rechts buiten om het huisje heen kijken..

hoe veilig is deze plek..??

He OK, het was goedgekeurd.. en hij of zij dook naar binnen.

 

En… jaaaaa mijn computer binnen gaf het geluidje waar ik op had gewacht… en…..

Yeahhhh…. We konden ongezien heerlijk alles volgen en kijken hoe ze daar tijdelijk gingen huisvesten.

 

Het was te schattig voor woorden.

Om beurten kwamen ze kijken of dit wel de juiste plek was voor ze..

pa erin, ma eruit, pa eruit en ma er weer in.

 

Nu zal ik jullie een heel lang verhaal besparen maar het heeft dagen geduurd voordat er eindelijk gebouwd ging worden.

 

Het heeft zoooo lang geduurd, ze bleven maar met hun snaveltje tikken in de kieren en ze bleven maar inspectie uitvoeren. En niet bouwen hoor.

Wat een serieus echtpaar zeg.

Echt ongelooflijk.

Ik dacht maar steeds wat doen ze nou toch?

Wat zien ze??

Is het huisje niet goed?

Zijn de kieren te groot?

Tocht het misschien.?

Uren gingen voorbij.. tikken.. kijken in de spleetjes.

Ik heb ook ademloos voor de computer gezeten en kon het maar niet geloven dat ze nog steeds niet gingen bouwen.

 

Totdat eindelijk de dag aankwam dat het huisje goedgekeurd was

 

Ze vlogen samen af en aan met veel te grote plukjes gras of mos in hun snaveltjes.

Haha Het leek wel op een hele grote snor bij zo’n klein koppie.. en hoe ze zichzelf door het smalle gaatje naar binnen propte??

 

Op de computer… Jaaaaaa…

Je zag dat het een prachtig nestje werd.

En op een gegeven moment konden we ook zien dat er steeds iedere dag 1 eitje bij kwam.

Geweldig gewoon, ja echt waar.. Iedere dag zo’n prachtig klein eitje.

 

Het werden er uiteindelijk 10.

 

Wat een feest om dat iedere dag op je computer te mogen bekijken.

 

Behoedzaam werd er gebroed.

 

En toen alle eitjes om beurten uit kwamen zagen we 10 schattige bekjes opengaan en roepen om pa of ma.

Wat mij echt verbaasde was dat pa en ma gewoon over alle kleintjes heen hipte en liepen, nou ja, doe eens wat voorzichtiger joh, dacht ik.

Maar wie ben ik?

De natuur doet zijn werk, en hoe?

Prachtig.

We zagen ook dat de kleintjes veel poepten… Ja kleine witte poepies.

 

Het leken net kleine witte luiertjes die pa of ma netjes naar buiten kiepen. Je gelooft je ogen niet. Het was iedere dag een grote schoonmaakbeurt.

En dat in die kleine drukke ruimte.

Het nestje werd ook steeds keurig gecorrigeerd.

Takje beetje naar links.. Veertje wat dieper.. Het leek wel vlechtwerk.

Ongelooflijk maar waar.

 

Maar… Nu komt het….

Op een dag hoorden we op de computer een vreselijk lawaai we dachten…. Wat is dat.? en gingen kijken en…. zagen dat alle kleine vogeltjes in paniek waren.

Dus ik snelde naar buiten, naar de boom en zag aan de buitenkant tegen het huisje, bij het gat, een prachtige bonte specht zitten met een rode kop.

NEEEEE… HELP…

 

Hij hoorde natuurlijk, vanuit de verte al die kleine meesjes roepen.

Piep piep.. We hebben honger, waar blijven pa en ma nou?

 

Dit was zijn kans…

 

Hij was nu gewoon aan het wachten op de kleintjes.. dat ze met hun kleine koppies naar buiten zouden komen om eten aan te pakken van paps of mams.. en dan zou deze specht ze wel eens op peuzelen.

NEEEEE dat meen je niet..

Ik klape keihard in mijn handen en riep Heyyyyy… En weg wasie.. Pfff…

 

Ja dat is de natuur mam..

 

Jaaa daaag.. maar dat laat ik niet gebeuren…

Natuur of geen natuur.

Ik heb deze kleintjes helemaal bijgestaan en als het ware meegeholpen en met ieder sprietje meegeleefd…

 

Echt niet..

Ik was in paniek en ben naar YouTube gegaan en zag inderdaad een vreselijk filmpje van hoe de Specht deze kleintjes heerlijk aan het opvreten was stuk voor stuk.

Help en nu?

 

En weer is het Nico die raad weet.

 

Hij klimt de ladder op en steekt een grote stopnaald recht onder de opening van het huisje aan de buitenkant..

Zo, zegt hij, dan voelt de Specht wel dat hij hier niet meer kan komen.

Owhhh…. Nee joh..

 

Maar wat denk je.. Hij ging er gewoon omheen die slimmerd en weer zien we op de computer dat de kleintjes in paniek zijn.

Niet goedschiks dan maar kwaadschiks.

We hebben de hele naalden bak in het vogelhuisje gestoken zodat de Specht geen 1 plekje meer kon vinden om aan het gat te gaan hangen.

Maar pa en ma nog wel.. Die vlogen rechtstreeks het gaatje in.

 

OHHHH…En dat heeft geholpen. !!!

Hij kwam nog een paar keer kijken maar waagde het niet meer om aan het huisje te gaan hangen.

 

Yesss we hebben gewoon 10 kleine schattige pimpelmeesjes gered.

 

We hebben alle kleintjes groot zien worden en zien uitvliegen.

Rust in het vogelhuisje maar ook rust in ons huisje hahaha… Wat een weken..

 

En toen we daarna het vogelhuisje gingen schoonmaken en het eens van dichtbij gingen bekijken wat ze er nu allemaal voor hadden gebruikt om dat prachtige warme nestje te maken. Nou dat was zoo mooi…

Het was zaagsel uit de schuur van Nico.

Haren van mijzelf die ik uit de borstel weleens naar buiten gooide.

Maar ook haren van onze logeerhondjes.

Ja hahaha.. ook dat zat erin.

Mos, gras, kleine takjes.. Joh.. Wie heeft ze dat toch geleerd.

Prachtig om te zien.

 

Al met al een hele leuke gebeurtenis die we vanaf het begin hebben kunnen volgen.

Ja het is echt dik de moeite waard geweest om daar uren voor gezeten te hebben.

De hele familie weet nu ook hoe pimpelmeesjes lieve kleine meesjes krijgen.

 

Hebben jullie wel eens een vogel heel hard horen lachen?

Ja? He..

Nou dat is dus een specht, als je dat hoort, haha.. is het net of hij je uitlacht..

 

Nou, in dit geval.. wie het laatst lacht, lacht het best…..

 

Dus als jullie een specht zien met 1 of meerdere stopnaalden in zijn veren borst.. .

Dan weten jullie bij wie hij die opgehaald heeft.

 

Wordt vervolgd.. 🧡….

P.S. Wil je kans maken op een gratis weekend weg ??

Schrijf je dan in voor onze nieuwsbrief op :

www.huisjehurenwageningen.nl/gratis