Al heel wat jaren doe ik vrijwilligerswerk op Camping de Wielerbaan waar ons huurhuisje /chalet ook staat.
Jaren geleden was er nog heel veel snoeiwerk en dat deed ik heel erg graag maar sinds er veel meer chalets zijn gekomen is er helaas veel minder werk voor mij. Het is nu meer mannenwerk met diverse machines geworden.

Maar hoe fijn en gezellig is het om buiten met elkaar te werken met goed materiaal en meter voor meter opschuiven met het hele team om alles weer klein en netjes te krijgen.
Roodborstjes hippen met ons mee.. Echt onze tuinvriendjes geworden.
Je zou ze haast gaan merken, om te kijken of het steeds dezelfde is.

We hebben nog meerdere vrijwilligers die het ook heel leuk vinden om deze klusjes te klaren.

Soms zitten we bij elkaar op het grasveld en nemen we eventjes de tijd om een kopje koffie of een flesje water te drinken in de zon.
Dan zegt ineens Koos, een man van dik in de zeventig…nee volgens mij al tachtig.. . Wat is het toch een Godswonder om zo te mogen werken met elkaar in deze prachtige natuur. Ik ben God iedere dag nog zo dankbaar dat ik dit mag doen.
Helaas helpt Koos ons niet meer mee want zijn gezondheid heeft hem in de steek gelaten maar zijn hart ligt nog op het terrein.
Als we voorbij zijn huisje lopen zit hij voor het raam en zwaait naar ons met een weemoedige blik en hij weet dat we naar de werkplaats gaan om ons materiaal te halen.
Ik voel me dan best wel schuldig met mijn gezonde lichaam en begrijp nu ook zijn woorden van dankbaarheid over wat hij altijd zei.

Ja, ja Voor je het weet ben je dus ouder en wil je lichaam niet meer zoals dat jij zelf graag zou willen.
Dus geniet van iedere dag, beweeg eet gezond en op tijd naar bed.. haha spreekt moeder Stiene..
Maar….

Het huurhuisje staat ook in een schitterende omgeving.

Je hoeft maar te gaan wandelen, of te gaan fietsen, en je bent meteen in een hele andere wereld.
Maar met de auto kom je natuurlijk wat verder weg en kun je schitterende plaatsjes ontdekken.

Zo hebben Nico en ik eens een autopuzzelrit georganiseerd om op een leuke manier door mooie straatjes en landweggetjes te rijden. boerderijen, molens… Etc.. Je rijdt dan ook door prachtige plaatsjes.. de Grebbeberg op en dan via Rhenen… maar ook het pontje op met zijn allen, naar de overkant steken.

Het was een groot succes We hebben er enorm veel lol in gehad om dit uit te zetten.
Ook veel foto’s gemaakt en dan vragen waar ze dit plaatje tegenkomen onderweg.

Voor de kinderen op de achterbank raadseltjes en puzzeltjes dus zij konden net zo hard mee doen.

Het was een puzzeltocht van ongeveer 75 km en het zou 5 uur gaan duren Dit was dan inclusief de lunchpauze en alle opdrachten.

De lunchpauze hadden we op een groot grasveld georganiseerd met een officiële sanitaire stop.

Maar omdat Nico en ik deze rit toch graag wilde laten checken en wilde laten rijden door 2 mensen die nog helemaal niets wisten dan konden wij achterin zitten en kijken waar het fout ging.

Dit zouden mijn zwager Fred en schoonzus Joke gaan doen.
Dat was al een hilarisch feest op zichzelf..

Joke vond meteen al dat hij veeeeelste hard reed en zo kon ze niet goed kijken waar het huis nu precies stond of de fotoherkenning niet goed kon bekijken.
Freeeeedddd ja nu rijd je er weer veels te hard voorbij.. Hoeveel paaltjes stonden er nou in de tuin?
Zo kan ik toch niet tellen.!!!

En hij vond dat zij de rit niet goed voorlas, hij wist niet wanneer hij nu linksaf of rechtsaf moest.
Ja, je zegt toch hier de hoek om..

En zo ging het de hele weg door.
Ja maar jij…..
Nee jij….
Nee er staat.. voorbij de boerderij…
Ja maar dit is toch een huis? en geen boerderij?
Hahahaha.. SUPER DIE TWEE..

Nou nou.. ik kan je vertellen dat we echt in een deuk gelegen hebben, dat ze nog steeds samenwonen onder 1 dak is ons een raadsel.
Whahaha..
Nee hoor Het zijn echt twee schatten die altijd voor ons klaarstaan.
En… Geheel Vrijwillig.

Maar hoe Fantastisch dat we dit gedaan hebben.
Want er stonden toch nog wel wat fouten in de rit.
Het was er allemaal uitgehaald en het werd een top rit.

Ja vrijwilligerswerk is echt leuk werk.
Je doet wat je leuk vind en wanneer het jou uitkomt.

Nu willen wij heel graag ons huisje een weekend of een midweek cadeau doen aan een willekeurige vrijwilliger die zich inzet voor de samenleving.
Trees en Willem van De kantine zeiden meteen Ja.. toen we vroegen of de gasten dan bij hun een avondje mochten eten in hun restaurant.
Trees zijn meteen..
Maak er maar twee avonden van.

Super lief dat ze meedoen.

We kennen dus iemand, zij is voorzitter van de Vincentius Vereniging van Nijmegen.. Zij zet zich met hart en ziel in voor de mensen in Nijmegen. Zij vindt dat ieder mens telt en zo helpt zij tegen de armoedebestrijding en eenzaamheid.
Zij zorgt ervoor dat mensen te eten krijgen en organiseert talloze activiteiten.
Het doel is om de situatie waarin ze zich bevinden te verbeteren.
Zo geven de vrijwilligers bijvoorbeeld Nederlandse les en er wordt samen gekookt.

We stuurde haar dus een appje met de vraag of er een vrijwilliger was binnen haar organisatie.. Waarvan zij nou echt dacht.. Ja.. die heeft dit echt dik verdiend.. En misschien ook hard nodig.

Maar gekgenoeg.. Kregen we geen antwoord.. Dat is niets voor haar, dus ik ging appen..

En haar antwoord is….
Christiene… Ik vind het een super lief aanbod, maar het is voor mij een zeer lastig pakket.
Ik weet het echt niet… We hebben dik 40 vrijwilligers en ik kan er echt niet een uitkiezen.

Ze is aan het malen en aan het piekeren….

Ohh ja natuurlijk, daar hebben wij niet aan gedacht.. Hoe kies je er 1 uit, terwijl ze het allemaal dik verdienen.

Wij zeiden..
Maak er een loterij van dan horen we het wel.

Hoe fantastisch is dit, als je zoveel vrijwilligers hebt en je gunt het ze allemaal maar je kan niet kiezen.
Zo belangrijk zijn vrijwilligers !!!!

Door deze mensen, worden zooo heel veel mensen zoooo gelukkig!!!

Wordt vervolgt… 🧡